 |
| Γράφει η Σοφία Βούλτεψη |
Ως γνωστόν εδώ και μήνες μας ζαλίζουν το κεφάλι με την μείωση της ανεργίας. Τσίπρας και λοιποί το έχουν κάνει σημαία – αποφεύγοντας, βέβαια, να αναφερθούν στην τεράστια αύξηση της ελαστικής εργασίας με τα τρίωρα και τα τετράωρα και τα 200 και 300 ευρώ τον μήνα, καθώς και στην μαζική μετανάστευση νέων στο εξωτερικό που συνεχίζεται ακάθεκτη.
Στις 7 Οκτωβρίου, στην ομιλία του στο 2ο Thessaloniki Summit του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος, ο κ. Τσίπρας είπε πως τον Ιούλιοδημιουργήθηκαν 263.000 νέες θέσεις εργασίας, «αριθμός που αποτελεί ρεκόρ 16ετίας», όπως είπε. Αποφεύγοντας να πει πόσες θέσεις εργασίας χάθηκαν.
Στις 10 Σεπτεμβρίου, στην ομιλία του στη ΔΕΘ, είπε πως το πρώτο επτάμηνο του 2017 είχαμε πάνω από 260.000 «καινούργιες» θέσεις εργασίας. Δηλαδή όλες οι θέσεις που δημιουργήθηκαν στο επτάμηνο ήταν οι… θέσεις του Ιουλίου! Είπε επίσης ότι δημιουργήθηκαν και άλλες 136.000 θέσεις εργασίας το 2016 και άλλες 100.000 το 2015. Δηλαδή είπε ότι στα χρόνια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δημιουργήθηκαν 500.000 θέσεις εργασίας!
Στις 28 Ιουλίου, μιλώντας στην Κ.Ε. του κόμματός του, είπε ότι «μέσα στο πρώτο πεντάμηνο του 2017, οι νέες θέσεις εργασίας έφτασαν τις 256.000, γεγονός που αποτελεί την υψηλότερη επίδοση από το 2001. Ενώ υπολογίζουμε ότι σήμερα, με τη σαφή ανάκαμψη της οικονομίας και τη βοήθεια του τουρισμού, έχουμε ξεπεράσει τις 300.000 νέες θέσεις». Δηλαδή στο πεντάμηνο οι νέες θέσεις εργασίας ήταν 256.000 – όσες δηλαδή και στο επτάμηνο, όσες δηλαδή μόνο τον Ιούλιο!
Στις 17 Ιουλίου, κατά την επίσκεψή του στο υπουργείο Εργασίας είπε ότι «στο πρώτο εξάμηνο είχαμε 256.000 νέες θέσεις εργασίας. Ο αριθμός αυτός αποτελεί την υψηλότερη επίδοση πρώτου εξαμήνου, από το 2001 μέχρι σήμερα. Από το Φλεβάρη του 2015, που αναλάβαμε, έως σήμερα, δημιουργήθηκαν περισσότερες από 320.000 θέσεις εργασίας». Δηλαδή και στο εξάμηνο οι νέες θέσεις εργασίας ήταν όσες και στο πεντάμηνο, ενώ τελικά οι θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν επί των ημερών του δεν ήταν 500.000, αλλά 320.000!
Στις 13 Ιουλίου, κατά την ομιλία του στο Συνέδριο για την Παραγωγική Ανασυγκρότηση στη Δ. Μακεδονία, είπε πως «τα τελευταία δυο χρόνια έχουμε περισσότερες θέσεις εργασίας κατά 260.000». Δηλαδή ούτε 500.000, ούτε 320.000.
Στις 3 Ιουλίου, στην ομιλία του στη Βουλή, είπε πως «στα δυόμισι χρόνια της δικής μας διακυβέρνησης έχουμε για πρώτη φορά μετά την κρίση θετικό ισοζύγιο και μάλιστα αυτό το ισοζύγιο δείχνει ότι κερδήθηκαν 230.000 θέσεις εργασίας». Δηλαδή ούτε 500.000, ούτε 320.000, ούτε 260.000!
Στις 30 Ιουνίου, μιλώντας στο συνέδριο του Εκόνομιστ είπε πως «μάλιστα τα τελευταία 2 χρόνια το ισοζύγιο των θέσεων εργασίας είναι θετικό κατά 250.000 θέσεις». Δηλαδή ούτε 500.000, ούτε 320.000, ούτε 230.000!
Βγαίνει κανένα συμπέρασμα από τους αριθμούς του κ. Τσίπρα; Προφανώς: Ότι όσα λέει δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα.
Στις 10 Νοεμβρίου, δόθηκαν τα στοιχεία του Πληροφοριακού Συστήματος «ΕΡΓΑΝΗ». Σύμφωνα με αυτά, οι νέες θέσεις εργασίας – στο δεκάμηνο – ήταν 167.451.
Προσέξτε, όμως: Στο διάστημα αυτό οι αναγγελίες προσλήψεων ανήλθαν στις 2.058.515 θέσεις εργασίας και οι αποχωρήσεις έφτασαν τις 1.891.064.
Δεν σας ακούγεται υπερβολική αυτή η «κινητικότητα»; Να χάσουν τη δουλειά τους 1,9 εκ. άνθρωποι και να βρουν δουλειά 2 εκ.;
Τι στ’ αλήθεια συμβαίνει; Προφανώς ότι οι περισσότερες από τις σχέσεις εργασίας που λύθηκαν, αντικαταστάθηκαν από μορφές ελαστικής εργασίας. Δεν πρόκειται δηλαδή για νέες θέσεις εργασίας, αλλά για περισσότερες θέσεις ελαστικής εργασίας.
Προσέξτε επίσης. Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία για τον μήνα Οκτώβριο του 2017 οι αναγγελίες πρόσληψης στον ιδιωτικό τομέα ανήλθαν σε 208.643, ενώ οι αποχωρήσεις σε 307.063. Καταγράφεται δηλαδή μείωση της μισθωτής απασχόλησης καθώς προκύπτει αρνητικό ισοζύγιο προσλήψεων - αποχωρήσεων κατά 98.420 θέσεις εργασίας.
Μάλιστα, από τις 307.063 συνολικά αποχωρήσεις, οι 81.021 προήλθαν από οικειοθελείς αποχωρήσεις και οι 226.042 από καταγγελίες συμβάσεων αορίστου χρόνου ή λήξεις συμβάσεων ορισμένου χρόνου.
Δηλαδή, πάνω από 220 χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους μέσα στον Οκτώβριο!
Και αυτοί που βρήκαν δουλειά, ήταν με ελαστικές μορφές εργασίας.
Διότι, σύμφωνα πάντα με τα ίδια στοιχεία οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης για τον Οκτώβριο του 2017 έσπασαν κάθε προηγούμενο ρεκόρ, φθάνοντας στο 62,26%. Ενώ την ίδια στιγμή η πλήρης απασχόληση μειώθηκε στο 37,74%. Και αυτό αποτελεί την χειρότερη επίδοση όλων των ετών!
Όσο για το περίφημο δεκάμηνο, οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης εκτινάχθηκαν στο 54,39%, όταν στο αντίστοιχο δεκάμηνο του 2013 οι ευέλικτες μορφές ήταν 45,72%.
Θυμίζω ότι στις 14 Σεπτεμβρίου, το εβδομαδιαίο δελτίο του ΣΕΒ μας ενημέρωνε ότι σήμερα όσο δεν εργάζονται
(μητέρες, παιδιά, τρίτης ηλικίας, άνεργοι) είναι διπλάσιοι από αυτούς που εργάζονται ενώ κάθε εργαζόμενος, στον ιδιωτικό τομέα, με τα εισοδήματα και τους φόρους που πληρώνει, συντηρεί 2,8 άτομα του πληθυσμού που είτε δεν εργάζονται, είτε απασχολούνται στο Δημόσιο.
Συγκεκριμένα, από τα 10,8 εκ. πληθυσμού σήμερα, οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο είναι 806 χιλιάδες, οι μισθωτοί στον ιδιωτικό τομέα 1,6 εκ., οι ελεύθεροι επαγγελματίες, αγρότες, κ.λπ. 1,3 εκ. και οι συνταξιούχοι γήρατος, θανάτου, αναπηρίας κ.λπ. 2,6 εκατ. (+150 χιλ. εκκρεμείς αιτήσεις συνταξιοδότησης).
Σύμφωνα με το ίδιο δελτίο, το 2050, οι Έλληνες θα είμαστε 9 εκ. περίπου, ένας στους τρεις θα είναι 65 ετών και άνω, και 300.000 θα είναι άνω των 90 ετών. Την ίδια χρονιά θα αντιστοιχεί ένας εργαζόμενος για κάθε έναν συνταξιούχο.
Και όλοι καταλαβαίνουμε τι σημαίνει αυτό…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου